Waa hore oo la soo dhaafay, Odey reer miyi ah ayaa cadho laba geeddi kaga soo guuray reero uu la degenaa oo yaalay degel barwaaqo ah, nin caaqil ah oo aad u garaad wacan ayaa aad u abhiyey oo ku yidhi, waar balaayo kac oo guursay ku tidhaa ama kacoo guur, reerka ha rarine iska joog, sahan la'aanna lama guuro ee ha guurin, oo reerka iyo caruurta ha u loogin bahalka ee nala joog hanaga guurinne, wuu ka diiday talladii, laba-geeddi ayuu guuray, wuxuunna reerkiisii dejiyey guri-cas laga guuray oo ku yaalay deggel cidlo ah.
Markii uu reerkii dejiyey ayuu waxoogaa ood dhacameed u soo guray oo uu ku weegaaray xeradii adhiga, illayn waa oday soo daalay oo laba caano-maal geeddi ku soo jiraye wuu iska seexday maalinkaas, maalinkii danbe isagoo dulleedka reerka geed ku yaalay hoostiisa doonyeystay, oo yara laama-doodsan, ayaa Ninkii caaqilka ahaa oo aan weli ka quusan ayaa ka daba yimid oo soo raadceeyey, ayaa goor casar gaaban ahayd ayuu meel gaaban kaga soo mudh yidhi Odaygii reerka oo geed hadhac ah hoos laama-dooda.
Ka dib, markii ay is bariidiyeen ee ay aad isku xaal wareysteen, ayuu haddana abhiyey oo uu ku yidhi, ergaan ahay maanta ee iga aqbal oo reerka aan kula raro, waannu ka diiday mar-labaad.
Ninkii caaqilka ahaa ayaa ku yidhi; waar nin yahow haddaad ergadiina aad iga diiday, goobtan waxa ay leedahay Libaax dad-qaad ah ee reerka aad uga ood, weliba mus-danbeedka guriga xoog isaga adkee, Odaygii reer miyiga ahaa wuu iska dhayalsaday hadalkii caaqilka, waanu iska seexday markii qoraxdu libidhay.
Habeenimadii reerkiisii buu Libaax u soo dhacay, waxaannu haf la yidhi wiil yar oo odaygu uu dhalay, markii uu maqlay wiilkii yaraa qeyladiisii, ayuu ku soo ambabaray oo intuu waran qaatay daba rooray Libaaxii dad-qaadka ahaa, nasiib darro'se, wuu gaadhi waayey, waanu iskaga soo noqday.
Subaxnimadii danbe ayuu dib ugu soo guuray deegaankiisii, isagoo aad u murugaysan oo diif iyo diihaal badanna ay ka muuqato, waxaannu u yimid Ninkii Caaqilka ahaa, waxaannu uga sheekeeyey rafaadkii iyo dhibtii uu la soo kulmay, isla markaana uu wiilkiisii uu ku waayey, oo uu xalay inta Libaax u soo dhacay, oo mid ka mid ah ubadkiisa kii uu ugu jeclaa uu la tagay Libaaxii.
Ninkii Caaqilka ahaa oo aan ku wiirsaneyn, ayaa ugu hal celliyey, Nin yahow doraad waad arrin xumeyd, shaleyna waad ayaan xumeyd xumeyd, maantana waad arag xuntahay.
Dhinaca dhaqanka garta marka la qaadayo ee laga doodayo, waxa ay leedahay erey-biximo ay ka mid yihiin, xadhig, xidhe, feenis, dhaabbad, lad-haye, qadood, guddoon, rugeyn, ambiil, axala-cunsiis,, bir-kuma goyn, lug-dhaar ah, nacfi-jiid, naas-jiid, lug-jiid, dhameeye, dhaweeye, qadaf, qabno, qoomaal, duco, didiif, dacwi, maluug, dooc iyo dareen, waxa kale oo dhaqamada garta ka mid ah, mar ninku isagu hadloonaayo, mar loo hadlaayo iyo mar uu hojiye leeyahay.
Waxa aynu hodan ku ahayn aftahannimada murtida suugaaneed ee loo istcimaali jiray garaha iyo noocyada garaha ee lagu dhaqmi jiray, jidka ka horeeya garta, sida loo kala gar helo, cadaymaha lagu kala gar helo, xeerarka, xeer-ciqaabeedka iyo kuwa xeerka jebiya sida laga yeelaayo.
Garta marka la qaadayo waxa loo kala saaraa afar-qaybood oo kala ah, Duco, Didiif, Dacwi iyo Maluug.
Duco'na waa hadalka ugu horeeya ee lagu bilaabo garaha maadaama aynu nahay umad muslim ah, ka dib, waxa la yidhaahdaa bisinka faataxadda inoo mara, waana la maraa, sidaa awgeed, waxa la yidhaahdaa “ Faataxo dabadeed lama hadlo, haddii la hadlo'na wax-san mooyee wax xun laguma hadlo.
Marka ay garamayaan labada qof ee ay wax ka dhexeeyaan muduciga (qofka wax tirsanaya) iyo Mudaacale (qofka wax laga tirsanayo), waxa ku horeeya muduciga, waxaanu hadalkiisa ku bilaabaa, Islaam Allow Erey wayga duco, Erey wayga didiif, Erey wayga dacwi, Ereyna wayga maluug, markaa erey waa iga duco, “Inteenan iyo intii dhashay iyo dhamaan umadda muslimiinta ah Illaahay dambigooda ah dhaafo, Illaahayna waxaan ka baryayaa inuu kii xaq leh-na siiyo Illaahay xaqiisa, ninkii aan wax lahayna aanu siin wax aanu lahayn oo aanu raacin xaq aanu lahayn, laakiinse, ragga muduciga ah qaar baan ducaba hadalladooda ku bilaabin ee yidhaahda “Saddex erey iyo maluug baan ka hadlayaa.
Didiifna waa afeef, waxaana la odhan jiray “dhibaabe waa nin leh, gar-cadaawe waa la yaqaan wixii hadhi jiray iga hadhan iyo weedho kale oo la mid ah”, sidaa awgeedna, had iyo goor marka la garamayo waa lays-xujayn jiray, waxaana la odhan jiray “Aniga saddex gartayda kama markhaati galaan, kuwaas oo ah Nacfi-jiid, Naas-jiid iyo Lug-jiid”, waxa loola jeedaa Nacfi-jiid waa ninka wax la siiyo, Naas-Jiid waa ninka ay gabadhu dhashay (Abtiga loo yahay), Lug-jiid waa ninka gabadha qaba ee seediga loo yahay ama soddoga loo yahay, sidaa awgeed baa loo yidhaahdaa “Saddex nin midna markaati iguma furo.”
Dacwigu waa halka ay gartu u dhimato ee ugu muhimsan, Allahayow kaalin weyn ma gutay ama dagaal weyn ma ku jiraa ninka saymahaas oo kale kala baxaa, dacwiga waa habka loo sheegato waxa aad leedahay iyo sidii aad ugaga hor degi lahayd, waxa uu ninka kale sito ee kugula garamayo, taasoo ay ka mid tahay, “Hadii uu odhan doono” adigoo ku hadlaaya af-macaan, oo aan waxna dhimayn, waxna aan dhaafayn, isla-markaana ku daraaya talo iyo xirib
Maluugna waa wax kasta oo la tuhmo, laakiinse, aanad cadayn loo hayn, tusaale ahaan, ninka muduciga ahi waxa uu odhanayaa “ Middi waa ii maluug, ninkaa waanu is laynay, waa nala ballansiiyey oo gar baa naloo qaadi lahaa, hub horena kuma arki jirin, balse inuu isaga oo hubaysan igu dul-wareegay oo uu col ahaa markhaati baan u leeyahay , laakiin inuu aniga ii sitay markhaati uma haysto, mar hadii ay caynkaa tahay inaan dhaar iyo tuhun-saar ku leeyahay rug muduci baan ka fadhiyaa, haddii ay ii cadaatona wixii ay leedahay ayaan doonayaa”. Laakiin marka uu muducigu markhaati buuxa helo , madaacalayguna waayo, iyadoo aan madaacalayga la dhaarin-ba waxa garta hela muduciga.....la soco..