Beeruhu waa jiritaanka aassaasska noloshada
aadamaha, xoolaha iyo xayaawanada, wax-beeristuna waa habka abuurida, taranka,
korintaanka, xanaaneynta iyo soo saarida dhirta laga helo cuntada, daawada, dharka iyo
hoyga ay ku tiirsan tahay nolosha dadku.
Wakhti hore waxa jiray nin beeralay ah oo
ku noolaa Tuulo yar oo aan aad uga fogayn caasimada dalka Jamhuuriyada
Somaliland, inkastoo ninkaasi uu ahaa nin karti iyo dadaal
badan dhinaca tacabka beeraha, haddana waxa uu ahaa nin aan daryeeli jirin
beertii uu tacabka galiyey, waxaana beertaas cuni jiray shimbiraha, cayayaanadaa,
xamaaratada iyo xayawaanada kale.
Xillli ka mida ah xilliyada, waxa dalaga
beertii uu ku tabcay ka soo go’day midho aad u tiro yaraa oo aanay ka muuqan
dadaalkii badnaa ee ay galiyeen qoyskiisu, ka dibna, waxa uu abaal marin ugaga
dhigay inuu ku wareejiyo wiil uu dhalay oo uu aad u jeclaa oo ku dhashay
beer-falida.
Wiilkaas waxa uu aad u jeclaa yaanbada
dhulka lagu qodo, dhisitaanka kanaalada waraabka beeraha, barashada hanaanka
cimilada iyo barashada cilmiga bacriminta, in ka badan intaas oo dhan waxa uu
ka sii jeclaa midhaha ka soo’go beeraheena ee aynu beerano, waanu cuni jiray,
waxaanu ahaa khabiir dhinaca cilmiga beeraha ah aad ugu xeel-dheeraa.
Markii uu bilaabay qorshayaal uu ku
horumarin lahaa tayada iyo tirada beertaas, waxa ka hor-yimid caqabad weyn,
taasoo ahayd, in beertii uu falan lahaa oo
dhameyd cabirkeedu 21-qoodi ay hoy u noqotay dhamaan waxa bahal beerka ku siqa
oo dhan ee loo yaqaano xamaaratada iyo duur-jog kale, ka dib, waxa uu go’aan ku
gaadhay inuu beerta dhexdeeda ka sameeyo qiyaas dhan 1-qoodi shabagyo koob-kooban ah oo aad u qurux
badnaa, waxaanu ku ku soo ururiyey dhamaan
wixii bahal ku noolaa beertaas oo uu miciyihiina uu ka guray, halka uu 9-kii qoodi ee kale uu ka beeray
midho la goosto.
Waxa kale oo uu culays ku saaray naftiisa
inuu maalinkiina uu ka shaqeeyo, habeenkiina dhex-seexdo beerta, taasina waxa
ay ku keentay inuu u kaco wax kasta oo dhulka ku soo dhaca, waxa uu ahaa nin
naftiisu tababaran tahay oo maalintii hal-wakhti wax cuni jiray oo aanay ka
muuqan daal jidheed iyo maskaxeedba.
Muddo yar ka dib, waxa ay beertiisii
noqotay beerta xayawaanka ee loo soo dalxiis tago, waxaana ka soo gali jiray
dakhli aad u badnaa marka loo eego wakhtigaas, isla-wakhtigaasna, waxa inta badan soo booqan jiray beeralayda
kale si ay uga bartaan farsamooyinka cusub ee galayda, hadhuudhka, khudaarta, da’deeda, kaydinteeda, tumideeda iyo sida midhaha looga
saarayo, sida ay taariikhdu sheegtay, mar ay wax ka weydiiyeen beeralaydaas, sida
uu ku gaadhay inay beertiisu noqoto beer loo soo daawasho tago, waxa uu kaga
jawaabay oo uu yidhi:, haddii uu calafku kugu dhaco u badalo midho macaan oo aad
goosato.
Nin ay jaar ahaayeen oo tuuladaas degenaa,
ayaa waxa uu ahaa nin xoog ah, jidhkiisuna uu xoog yahay, guushiisuna ay xoog
tahay, hamigiisu uu ahaa inta badan xoog,
oo guusha haadana lahaa, oo tacab badan beer uu lahaa galiyey si uu uga helo wax-soosaar iyo faa’iido badan, isla-markaana,
ahmiyadiisa koowaad waxa ay ahayd, siduu wiilkaas ugula tartami lahaa gobolka
ay degenaayeen, waxa kale oo uu dadaal badan galiyey sidii uu wax ugaga baran
lahaa nidaamka iyo xirafaha gaarka ee uu isticmaalayo wiilkaas.
Xilli ka mid ahaa xilli- wakhtiyeedkii
abuurka la bilaabi lahaa, waxa uu dadaal badan galiyey inuu dhamaan cayayaanka
dhirta ee ku noolaa beeraha deegaanka uu degenaa ku soo ururiyo beertii uu
falan lahaa, isla-markaana ay u noqoto beer loo soo daawasho tago, taasoo uu
ugu magac daray beertii cayayaanka, sidaas baanay ku ba’day beertiisaasi oo
aanu waxbaba ka dheefin.
Ninka saddexaadna waxa uu ka mid ahaa beeralaydii
degenayn tuuladaas, waxaana lagu tilmaami jiray inuu ahaa nin aad dadaal badan oo
tacab badan galin jiray beer uu lahaa oo uu beeran jiray, laakiise, ay
beertiisaasi ay ka ba’day dhowr jeer oo uu beeray, inkastoo ay gacan qabteen
beeralaydii kale ee ay isku deegaanka ahaayeen, haddana muu noqon mid wax ka
bartay habka kobaca beeraha, laakiinse, mar uu isku dayey inuu wax ka badalo damaciisa,
isagoo wax ka bartay wiilkii beeralayda ahaa, ayuu go’aan ku gaadhay in uu naftiisa culays ku
saaro inuu ka shaqeeyo beertiisa maalintii, habeenkiina dhex-seexdo, taasoo ku keentay
inuu u kaco wax kasta oo dhulka ku soo dhaca, waxaanu wax cuni jiray maalinkii afar-wakhti,
marka intaas oo dhan laga yimaado, haddana waxa lagu tilmaami jiray in aanu
ahayn nin u tababaran dhinaca shaqada iyo cilmiga beer-faloshada.
Laakiinse, waxa uu wax ka bartay maamul
daadajin shaqada, isla-markaana ay keeno xanuunada raxo la’aan ee sababa daalka
maskaxda iyo jidhka, si uu xanuunkaas ugaga badbaado waxa uu sameeyey shaqaale
xirfad iyo aqoon u lahaa habka beerista midhaha beeraha.
Markii la gaadhay wakhtigii la shiniyeyn
lahaa beertii oo aad u qurux badanayd ayey lexo jeclo qabatay, waxaanu go’aan
ku gaadhay inuu kala diro shaqaalihii xirfada iyo aqoonta u lahaa habka
beer-falashada, ka dibna, abuurkii ugu horeeyey shinidaas waxa uu u istcimaalay
midho khaayisay oo yaalay hoygii uu ku noolaa, sidaas baanay beertiisii
mar-saddexaad ku ba’day.
Qoraa/ Maxamed Faarax Qoti