Doorashadii Way Kala Miirantay
Xertu waxa ay ahayd dugsiyadii ugu horeeyay ee ka hirgala dalkeena ee lagu baran jiray Aqoonta Islaamka iyo afka Carabiga, xertu waxay ka dhex abuurantay nolosha miyiga ee reer guuraanimada, kolba halka ay u guuraan ayey iyaguna u guuri jireen, manaanay jirin meel u gaar ah oo ay degenaayeen, waxay ahaayeen kulliyad guuraysa oo dadka reer miyiga ah yar iyo weynba bari jiray, Quraanka, culluumta Islaamka iyo Afka-carabida.
Sidoo kalena, waxa ay reer miyiga u maamuli jireen dhaxalka, guurka, aaska, casharinta xoolaha, sekada, ducada iyo nabadaynta, ka dibna, Reer miyiguna waxay abaalgud u siin jireen xoolo.
Wakhti wakhtiyada ka mid ah, Xer guuraysa oo Sheekh wato ayaa deegaan barwaaqo ah oo beli weyn leh soo degtay, sheekhii ayaa ardaydii qaar u diray balaygii oo ku yidhi, “Biyo inooga soo dhaamiya.”
Markii ay ardaydii baligii tageen, waxay arkeen dhaankii, Geelii, Lo'dii iyo Adhigii oo ku dhex jira baleygii oo ay ka cabayaan, oo xareeddiina ay dhooqowday.
Ardaydii markii ay ku soo noqdeen sheekhii, waxay ku yidhaadeen, “Sheekh, way qaseen! Biyihii way qaseen! Dadkii xoolaha waraabinayay biyihii way qaseen!”
Waxaannu ku yidhi Sheekhii “In yar iska suga, Biyaha iyo dhooqadu ha kala miirmeene,”
ka dib, markii xoolihii iyo dhaankiiba ay ka fulleen balaygii, ayuu sheekhii u diray ardaydii, waxay arkeen biyihii oo kala miirmay oo xareeddii walaclaynayso, waanay soo dhaamiyeen biyihii.
Ardaydii markay biyihii keeneen degmadii xertu degenneyd, ayaa Sheekhii weydiiyay, “ Ka warama biyihii?”
Waxaannay ku war celiyeen Sheekhii, "way kala miirmeen,”.
Sheekhii waxa uu yidhi, “Ogaada, wax wal oo la qasaaba, way kala miirmaan, marka qaska laga daayo!!!”.
Qoraa Mohamed Farah Qoti